3. กุนตินีชาดกว่าด้วยการเชื่อมิตรภาพ[670] หม่อมฉันได้อาศัย อยู่ในพระราชนิเวศน์ ของพระองค์ พระองค์ทรงอุปถัมภ์บำรุงมา เป็นอย่างดีมิได้ขาด มีบัดนี้ พระองค์ทีเดียว ได้ก่อเหตุขึ้น ข้าแต่พระราชา ผิฉะนั้น หม่อมฉันจะขอทูลลาไปป่าหิมพานต์. [671] ผู้ใดแล เมื่อคนอื่นทำธรรนอันชั่วร้าย ให้แก่ตนแล้ว และตนก็ได้ทำตอบแทนแล้ว ย่อมรู้สึกได้ว่า เราได้ทำตอบแก่เขาแล้ว เวรของผู้นั้นย่อมสงบไปด้วยอาการเพียงเท่านี้ ดูก่อนนางนกกะเรียน ท่านจงอยู่เถิด อย่า เพิ่งไปเลย. [672] มิตรภาพของผู้ที่ถูกทำร้ายกับผู้ที่ทำร้าย ย่อมเชื่อมกันไม่ติดอีก ใจของหม่อมฉันไม่ อนุญาตให้อยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐ เพราะเหตุนั้น หม่อมฉันขอทูลลาไป. |